September
Bahl kee Schellemstöck mieh Vüe 50 ‑ 60 Joohr passierte och Schellemstöcke. En dä Zitt jeng jede Sammstich een Jrupp bichte. Ens woere die Eltere an de Rey. Dann die Jonge on die Mädche, on eene Sammstich die Kenne. Jetz moss keene soon, datt wäere dumols alles Engele jewäes. Dumols spellten die och jäe ne Streech. Ens stonne die Jonge von 10 ‑ 14 Joohr füe dä Kerch on waate, datt Pastue en dä Bichstohl käm. Däe vespät sich jet. Statt däm koom datt alt Dröckche, datt och bichte woll. Do hatte die Jonge en Idee. Pitte jeng flöck en dä Bichstohl on Dröckche soot demm treu on brav, watt et meent, watt et jesündich hätt. Dröckche moot als Booß e Vaterunser bädde. Dann krech et de Lossprechung, schön en Lateng. Datt die met: "Suscipat Domini sacrifitium" aanfeng, merk Dröckche net. Et bett noch se Vaterunser; dann jeng et heem. Do koom dä Pastue jrad erenn. Äe entschuldigt sich bej Dröckche on soot, et könnt stracks en de Bichstohl konn. Dadrop soot Dröckche, et hätt att bej demm jonge Häe jebich, däe hätt et jenau su schön jemääch wie dä Häe sellewe. Pastue leet Dröckche en sengem Jlaube. Äe woss äwwe, datt seng Jonge do ne Streech jespellt hatte. Jetz mooten se bekenne. Pitte, däe em Bichstohl woe, woe et jetz ja net jot am Liev, Dröckche se Sündebekenntnis woe jetz keene Jux mieh, wann die annere och dadröwwe lachte. Die woere jespannt, watt äe dem Pastue soon dät. Pitte soot zwar, wie alles konn woe. Zem Schluss meent äe äwwe: "Watt Dröckche jebich hätt, soon ich keenem. Datt es Beichtgeheimnis:"
Besuch en Kölle Männichmool es et interessant en die Stadt ze fahre. Alleen att di Betrieb om Haupbahnhoff. Do steech ne Knubbel Mensche üss däm Zoch, datt me sich bahl net mieh dörch fend. Komisch, wann die ens all de Trapp eraff jejange sen, hätt dä Knubbel sich flöck opjelös. Vell Löck fahre met nem annere Zoch widde. Die noch net vell jerees sen, sen all jet opjeräch, ähnlich wie ich. Annere wesse jenau, wie et widde jeht. Ne Trupp Mädche on Jonge, 15 ‑ 16 Joohr alt, setzte sich en eene Eck op ihr Jepäck. Se öwwelächte anscheinend, wie et widde joohn soll. Se hatten ne Stadtplan on en Kaat. Janz jeheuer woe et däm Trüppche net, se hatten all ne ruede Kopp. Me sitt vell Jastarbeiter. Äwwe en kleen Afrikanerin woe su fein, su elegant, die pass och no Paris on no London. Ich jeng em Dom jrad "Tag soon" on dann en su e jrueß Kaufhaus. Do kann me alles koofe, wie me sööt. Ich woll jo janet alles koofe, bloos e paar Kleenichkeete. Dafüe soll me ejendlich ja net en su e jrueß Jeschäff joohn. Do jeeht et wie em Bösch, dä me va lütter Bööm net sitt. Do steht on hänk su vell, datt me sich ja net vüestelle kann, datt dat ens all vekoof wieet. Op eenem Rejal stohn en janz Rejh fein bemoolte Waasköpp met Perücke, als wenn et richtig Fraulöcksköpp wäere. Eene noch schöner wie dä anne. Op eemool merk ich, wie eene Kopp laach on de Leppe bewäech. Datt moot ich doch wesse, wat domet woe. Et woe en Verkäuferin, die ihre Kopp jenau su parat hat wie die Perücke, die se vekoofe doot. Do moot ich doch laache. Op ner annere Stell stoon 10 Fraulöcksbeen, met feine schwatze Netzströrnp op nem Rejal, de Spetz no oewe. Su erömm kann e Been och schön üsssehn, schön schlank, keen eenzich Krampoode draan. Die Löck wesse, wie me en War an dä Mann oder de Frau bränk. On schwatz Hööt sen modern. Die stonne op Steroporköpp. Schön deef en de Oore jetrocke. Su jett hätt et fröhde och ens jejänn. Späde koom ich aan die Abteilung füe "Damenkleider", watt me su nennt. Hee ne Zibbel on do ne Zibbel, dä Üssschnett em Röcke on emme drej Deel öwvveenanne. Datt es jetz modern. Ich frooch die Verkäuferin, off se och jett füe meng Zoet Löck hätt. "Sicher, meine Dame“, soot se on zeech op ne Ständer aan dä Sitt. Do woere werklich e Paar Kleede, die me "allenfalls" hätt aandoon konne. E Jlöck, datt ich je kee Kleed jelle woll. Hee hätt ich bestemp keent fonne, watt miee jefalle hätt. Die Jäng en dem Jeschäff woere all scheef aajelääch, me meent bahl, me wäe en nem Irrjaade. Dann die dröckend Luff, die hell Lampe on die vell Mensche, datt konnt ich net üsshaale, ich moot erüss. Wann op dä Strooß ze Kölle och keen jot Luff es, su wue et miee doch beiste.
Mem Fläejel dreische es och en Kons En dä Zeydung stoon: "Erntedank wie bei Oma und Opa im Museum. Datt woll ich miee doch aanseehn. Me moss sich werklich öwweläje wie datt dumols woe. En dä Zitt, wo Weeß on Hafer mem Hawejeschiee jeschnedde wue, wie mem Fläejel jedreische on met de Wannmöll die Fruech reenjemäch wue. Off die Löck em Museum werklich wesse, wie datt dumols woe? Wie ich ze Kommere dä Berg eropp jeng, troof ich eene, däe jenau esu langsam maache moot wie ich. Äe woe och Bue jewäes on woll sich och datt Spell aasehn. Wie miee zwei oewe aakoome, woeren do Jott weeß wie vell Mensche. Menge nöje Frönd dränk sich trotz seng 82 Joohr dörch datt Volek en die Schüe, wo jedreische wue, on zwar mem Fläejel. Do woere 2 Mann am fläjele, äwwe dä Tack stemp net. Datt woere Lieejonge. Menge Frönd schott ens mem Kopp, datt jefeel em net. Äe doot die Zija üss däm Mond on hollt eenem van de Männ dä Fläejel üss dä Hand. Däe woe fruh, datt äe datt Stöck Holz quitt wue, datt bewäech sich janet su, wie äe woll. Menge Frönd holt ens deef Luff on doot e paar Schläch met dem Fläejel. Äe feng aan ze Iaache, ich merk, äe konnt et noch. Äe fläejelt sich en een Bejeisterung erenn, als wenn äe soon wöll "Kickt ens, su wieet jefläejelt". Dä Berg eropp woll äe öwwe die domm Pomp schänne: "Me Hätz well ja net mieh met doon". Datt domme Hätz doot jetz doch met. Schaad, datt keene zweite Mann do woe däe met mache konnt. Ze zweit oder ze drett jefläejelt joov esu ne schöne Tack wie höck e Schlagzeug. Menge Frönd droosch datt eene Bett üss. Datt hatt Spaß jemääch. Äe botz sich dä Schweeß aff on määch sich seng Zija wiee an. Dann klopp äe sich dä Stöpp vam Hoot on van däm jode Aanzoch. Höck woe datt all ejal. Dafüe hatt äe höck en Ärbed jedoon, die äe sitt 40 ‑ 50 Joohr net mieh jedoon hatt. On die hatt noch jeklapp. Äe besooch sich och die aal Wannmöll, die do stonn. "Die Männ wesse net ens, wie die Siebe richtig dren konn. Su kann me von dä Fruech kee Brued backe". Eenem, däe jätt von dä Ärbed vesteeht, kann me kee X füe e U vüemaache.
Watt eenem en Öskerche passiere kann Ich hatt füe jett Joohre ze Öskerche Bettzeug opärbede loße. Datt jeng flöck. Datt janze kaus dumols 140 Mark. Wie ich bezahle woll, merk ich, datt ich et vekieete Portmonee debej hatt. Watt soll ich noe maache? Ich woll jetz ohne Bettzeug heemfahre. Wann noch ens ene mem Auto no Öskerche füe, woll ich met dämm meng Saache affholle. Däe Vekäufe woll miee die Saach lieech maache. Äe meent: "Leev Frau, hatt Ihr üre Pass do?" Hatt ich net. "Hatt Ihr dann ne Führerscheng?" Hann ich kenz eene jehatt. Du soot äe: "Wesst Ihr dann wenigstens, wie Ihr heescht?" Datt woss ich. Ich soot em menge Name. Dadrop joov däe jode Mann miee me Bettzeug met, ohnt ne Fennig aazebezahle. Äe hätt se Jeld met däe nächste Poss kreje. Hätt dä Mann su vell Menschenkenntnis?
Et woe bloos Äezezupp De Löck sen all onneschedlich. Eene freut sich öwwe ditt on däe anne freut sich öwwe datt. Su een jrueß Freud krejt me net esu off. Do moss me att met kleene zefredde sen. Ich freue mich öwwe Bloome on Vuggele, öwwe Kenne on öwwe de Sonn, wann se schenk. on öwwe Löck, die mich vestoon. Dafür moss me jo ens ieesch met däe Mensche spreiche. No moss keene soon, miee spreiche all deutsch, also versteht hee jede däe anne. Wöet on ne Satz versteht jede. Datt es net jemeent. Met eenem sprech me en half Stonn onn versteht sich doch net. Met nem annere sprech me zwei Sätz. Dann weeß me att, däe versteht mich. Ich hatt ne jode Daach, datt ich suen Mensche troof. Löck, wo ich höck noch draan denke. Net weil se schön, rich oder berühmp woore. Nee bloos, weil me sich so jot vestoon, als hätt me sich att lang jekannt. Ich koom als eenzije Fremme en een Jesellschaff von honnet Mensche. En Frau bräch miee ne Teller Äezezupp on hollt mich met aan ihre Desch. No zehn Menutte woe ich met em Jespräch, wo jede e Stöckelche von senge Siel frejläje konnt. Nex von haan, kreje on wönsche. Nee, do wue vom Kummer, Sorg on Probleme jesprauche. Jede krech ne kleene Trues, nee Root on jode Wonsch met. Füe vell Jeld kann me öwweall eiße joohn, drej, vier Jäng, on een jot Flasch Weng debej drenke. Dann es me och satt. Off me dann äwwe su fruh es, wie ich bej menge Äezezupp woe, weeß ich net. Ich freue mich höck noch dadröwwe.