Vüe 60 Joohr kannt me bahl all Löck op dä Nobeschdörfe. Op jede Fall die ejene Generation. Mensche, die höck 70 - 80 Joohr wäre, wenn se net jestorwe wäre. Wenn me op ne Kerchhoff vom Nobesch­dörf kött, fend me vell die bekannt Name, die me üss Jonge Joohre en su schöner Erinnerung hätt.

 

Datt woe Pitte, däe emme su löstig woe, äe konnt en Janz Jesellschaff onnehaale. On Köbes, däe fröh füe en janz Fammelisch sorje moot, en Sieel von nem Mensche. Ne prima Käel. Ich haan jeseehn, wo Köbes bejrawe es. Keene konnt dä Walzer su jot danze wie äe. Wellem woe ne Hetzkopp. Äe konnt sich öwwe en Kleenichkeet opräje. Me jeng em et beis üss dem Wäech. Höck sen se all duet, wie och menge Mann. Höck sen se all jlich.

Ich troof ens op nem Kerchhoff en Frau, die ich üss jonge Joohre jed kannt. Se woe am Jraav von ihrem Mann, wo att ne Jraav­steen dropp woe. Se soot miee, wie et lehr jetz jeng. Ne Mann ve­Iiere, met dämm me bahl 50 Joohr vehierood es, es net eefach. Ich weeß et. Se woe jaanet met demm Jraavsteen zefredde, däe ejendlich janz schön woe. Se woss zwar net, watt vekieet sen soll, se hatt eefach jett dajänt.

 

Ieh dä Steen do jewäes wäe, hätt se datt Jeföhl jehatt, bej lehre Mann ze konn, datt wäe dumols janz annesch jewäes. Höck hätt se männichmool datt Jeföhl, se däät dä Steen besööke. Hee on do wäe emme jätt ze doon. Se däät janet mieh su off met lhrem Mann spreiche, se wöss janet, wie datt wäe. Datt mööt aan demm blöde Steen haale. Jans su eefach es datt doch net. Wann ne leewe Mensch jestorwe es, hätt me en noch su jot en Erinnerung, datt me en öwweall sitt.

Aan sengem Platz am Desch, em Sessel oder drüsse op dä Bank. Sujar em Jraav kann me sich en füestelle. Do kann me jot met em spreiche. Met dä Zitt jeeht die ärch True erömm, jlöcklichewies. Et Läwwe jeeht widde, do kann me nex draan maache. Dann kött de Jedanke an ne Jraavsteen, et Jraav moss jefläch wäere.

 

Et heel net am Jraavsteen, datt meng Bekannte net mieh su off met lhrem Mann spreiche doot. Die ärch True woe erömm. Datt woe jot. Sujett kann bloos die Zitt heele. lehre Mann wieet sich be­stemp dadröwwe freue. Alles hätt seng Zitt. No dä Zitt datt me kriesche deet, kött och en Zitt füe ze laache. Ses kann me net läwwe.