Bej aahle Löck wieet off öwwe die Jong Joohre jekallt, wo alles schöne, alles annesch, öwwehaup alles beiste woe. Me söök ne bestemmte Jeruch, on fend en net. Me söök däe Jeschmack von Bocksbart on Sueampes, däe hätt me net mieh. Me vesöök die aahle Lede ze senge, die haan keene Klang mieh. Ich denke an' Tant Sett seng Äppel on aan Schmedte Will seng Klotzberre, die äe männichmool öwwe däe Zong rek, däe Jeschmack wöll ich doch noch ens op däe Zong haan.

Ich denk aan schwatzblau Krekele on aan Jrasüle, dann lööf miee höck noch et Wasser em Mond zesaame. Ich denke an menge ieeschte Pudding vüe 65 Joohr. Däe woe von Jreesmäehl, met Himbeersaft. All die jot Saache die höck jekauch wäere, senn nex dajänt. E Weckstöck met Honnich es höck och net mieh, watt er fröhde woe. Wiesu fend me datt all net mieh?

Me söök jo ejendlich Jätt Janz annesch. Me söök die jong Joohre, me söök die Kennezitt on meent, met denn Saache könnt me die noch ens zeröck roofe. Äwwe die kann me net zeröck roofe. Watt me dobej fend, jefällt eenem net, datt es lang ne su schön, wie dumols. Me es kee Kend mieh. Erinnerunge kann me net nooholle. Me kann äwwe dran denke. Datt moss eenem jenoch sen.

Ens vezool eene miee schön Stöckelche. Köbes hat jehieroot. Äe hätt en fließich, düchtich Frau kreje. Seng Frau konnt jot kauche, bloß däe Ruedekappes schmäch net esu jot wie bei senge Motte. Do soot äe emme: "Äe hätt net de Jeschmack wie bei Motte seelisch". Seng Frau frooch att en däe Noobeschaff, wie die dä Ruedekappes kauche däte, äwwe do woe och nex besonderes. Eenes Daachs moot se met em Feld hellefe. Se stallt vüehäe däe Ruedekappes op däe Häed, däe soll dann Metachs jaar sen. Wie se äwwe heemkoom, woe däe Kappes angebrannt. Net ärch, äwwe me merk et doch. On datt jrad bej Ruedekappes, wo lehre Man suene aparte Jeschmack hatt. Se hatt att jakeene Appetit, wie däe an däe Desch woe konn. Komm hatt däe jett von dem Kappes jeiße hatt däe jesooht: "Endlich däe Jeschmack von Motte seelisch". Däe Jeschmack hatt äe üss jonge Joohre noch emme op däe Zong, däe Jeschmack hatt äe emme jesooht. Seng Frau woe fruh datt se jetz datt Rezepp kannt. Ich weeß net, off se jetz däe Kappes och su jekauch hätt, oder off däe Mann sich an ihre Kappes jewännt hätt.